George Heidweiller

Heidweiller’s montagetechniek sluit naadloos aan bij het actuele kunstbeeld, waarin oude, nieuwe en van elkaar verschillende elementen binnen één concept worden geïntegreerd. Denk aan muzieksamples, de ‘mix and match’ hype of de fusionkeuken. Denk ook aan Tarantino.

Naast zijn fascinatie voor geweld en popcultuur, bewondert Heidweiller de ‘cut and paste’-methode van deze Amerikaanse regisseur, waarbij scènes en karakters uit andere films in nieuwe producties worden hergebruikt. Ook George mixt fragmenten van verschillende herkomst. Zo zie je bijvoorbeeld een foto van zijn roadtrip van Las Vegas naar Reno uit 2005 naast een Japans kauwgumplaatje, dat hij in 1988 ergens op straat vond. Een scheiding tussen een tastbare werkelijkheid en een fantastische wereld is er voor Heidweiller niet. Dat zijn stijl aansluit bij de tijdgeest van nu ervaart Heidweiller wel als prettig, al gaat hij er niet anders door schilderen. “Vergeet niet dat mijn actuele werk het resultaat is van een langdurig onderzoek naar het combineren van technieken en grafische elementen.”

 

Heidweiller begint zijn onderzoek in 1981 aan de Koninklijke Academie in Den Haag, waar hij 1 jaar schilderen en 3 jaar grafische vormgeving studeert. Hij loopt stage bij Freek Henkes. Een vliegende start met aankoop van werken door de gemeente Den Haag brengt hem naar het Amsterdamse galerie circuit en vanaf 1987 bouwt hij gestaag aan zijn oeuvre met afwisselend solo- en groepsexposities. Naast zijn schilderwerk begint hij met het ontwerpen van t-shirts, runt hij een uitgeverij van kunst en bladen, opent hij een cultuurpand en is lange tijd directeur van een zeefdrukkerij, waarin hij zijn eigen werk drukt en dat van kunstenaars als Peter Klashorst, Paul Blanka en Herman Brood.

 

Ondertussen assisteert hij Herman Brood bij het maken van diens achtergronden. “Omdat we een totaal verschillende stijl hadden, konden we goed samenwerken. Herman was mijn leermeester wat betreft de verkoop. Subsidiekunst, daar konden we beiden niet goed tegen.”

 

Heidweiller’s spontane manier van werken heeft meerdere raakvlakken met zijn leermeester. In zijn atelier werkt hij aan 5 tot 10 doeken tegelijk. “Ik verander vaak van kleur of concept, vlak grote gedeeltes weg en begin dan weer vanuit heel andere structuren, laag over laag.” In een soort trance wisselt hij van doek naar doek. Het gaat om de beweging, om het moment. Hij heeft geen opzet of plan. Er is slechts een mantra die hem voort stuwt. Als hij uit zijn trip stapt, staan er weer 10 opzetten -vol druipers, contrasten en laklagen- klaar.

 

In zijn actuele werk verbeeldt Heidweiller alle prikkels en sensaties, die je binnen de fractie van 1 seconde kunt ervaren. Zo kun je op straat lopen en een gesprek voeren middels je mobiele telefoon terwijl je een sigaret rookt, stadsmeubilair ontwijkt en glimlacht naar een willekeurige passant. Daarbij zie je, voel je en ruik je dingen, en kun je aan iets heel anders denken. “Het gaat mij om de dynamiek van het moment, die ik met een radicale mix op één doek probeer te vangen.

 

Omdat je op zijn doeken veelal westerse straatbeelden, oosterse iconen en Zuid-Amerikaanse landschappen naast elkaar ziet, krijg je het gevoel dat je op wereldreis bent. De beelden die je ziet zijn helder, maar dat is verraderlijk. Want net als je denkt dat je alles hebt gezien, ontdek je nieuwe plekken en verbanden, die je voorheen niet had gezien.

 

Heidweiller blijft je verrassen. Let’s get lost!